Bye Ghana (deel 1)

Oh, reizen maakt je een verhalen verteller. Ik heb namelijk zoveel te vertellen wat ik allemaal heb mee gemaakt sinds Sas hier in Ghana is!

Maar eerst, me onderzoek is 'zo goed als' afgerond. Jaaaaa, dat betekend niet helemaal maar geen paniek, het is het oke. Ik heb de laatste week voordat Sas kwam wel gestrest met dat onderzoek. Zelfs hier heb ik het voor mekaar gekregen om er nacht werk van te maken.

Toen kwam, nu twee weken geleden, Sassie aan! Super leuk want Shareefa was er die dag ook nog, dus die twee hebben elkaar ontmoet en we zijn smiddags Accra nog even in geweest. Maar toen moest ik 's avonds toch echt afscheid nemen van Shareefa wat ik toch echt heel erg vond.Je woont toch ineens voor 2,5 maand met ze tweeen en je deelt dan alles. Maar ik heb genoten van onze tijd! So many thanks to youuu! :D

Toen begon onze reis.

Van Accra met Sas naar kumasi. Ik heb haar meteen in het diepe gegooit want we gingen naar de markt. De markt van Kumasi is het drukst van allemaal, hier roept iedereen je na en wil iedereen een praatje maken. Grappig, want voor we in de markt waren had Sas al het idee dat we er waren maar dat was slechts de buiten kant van de markt, haha. Eenmaal in de markt, verdwaald.., perongeluk veel te vaak langs de stinkende vlees ' afdeling' gelopen en op de markt Sas der eerste local food laten eten, Jollof Rice!

Kumasi was voor mijn heel relaxt omdat ik het daar allemaal al kende. Dus toen we vanaf Kumasi naar Tamale vertrokken begon het pas echt voor mij ECHT!

Kwart over 8 bij het bus station bleek die ochtend niet optijd genoeg te zijn.. De bus reed net weg toen we aankwamen. Jammer, half 7 op en pas 10.15 vertrokken we om 6 uur in de bus te zitten naar Tamale. Niet zo lang dus (afrikaanse begrippen).

Tamale is leuk en lekker rustig vergeleken met Kumasi. Hier rijd iedereen op scooters. Omdat we in Kumasi ons oog hadden laten vallen op een pool tafel en dat ons ineens een heel leuk spel leek, hadden we onze zinnen gezet op een avondje poolen in Tamale. Nou 3 cafes verder en geen een pool tafel ontmoet maar wel een gast die scheen te weten waar we wel konden polen, hebben we daar maar mee aangepapt. Hij kon ons ook nog de oude Baobab boom en de culturele markt laten zien.Nou daar zeiden we geen nee tegen, dus even later stonden er twee scooters voor onze neus waar we achterop konden. Ik hou niet van scooters, dus ik scheet 50 kleuren achterop dat ding want eerst reden we nog op een normale auto weg maar later op zandpaden.. Goed ik leef nog, maar ik heb hem wel heel stevig vast gehouden ha ha.

Tamale naar Bolgatanga.
Kleine stad waar niet veel te beleven is maar we hadden op de Ghana app een plekje gevonden waar we bij locals konden slapen, namelijk Vopac! Super leuk dachter wij alleen de beschrijving was een beetje vaag; 'voor Sumbrungo (stadje) ga je bij het adobe bord naar links'. Maar wij dachten; 'dat vinden wij wel!!' Dus in een shared taxi richting Sumbrungo maar geen adobe bord te bekenen. Eenmaal in Sumbrungo toch maar uitgestapt. Het plaatje wat je nu voor je moet hebben is 2 witte meisjes met backpacks in de middle of nowhere.. want er waren werkelijk alleen wat bomen, droge vlaktes en hutjes van modder te vinden.
Al vragend en lopend (dus helemaaal bezweet) na ruim een uur de plek gevonden. Meer local kon het niet!! Een hut van modder, geen electriciteit en water te bekennen en koken met een zelf gemaakt vuurtje. Ze waren heel gastvrij, hoefde niks te betalen alleen een bijdragen voor de community en school.

Ondanks dat het zooo basic was, was het geweldig. Al heel snel hadden x aantal kinderen ons gespot en die hebben ons de hele dag vermaakt met druk rond rennen en op ons bed klimmen. Desmond, mede eigenaar van Vopac, nam ons later op de dag mee naar zijn broer om die te groeten. Dus we ontmoetenhem bij de hoofdweg, komt hij daar op zijn motor aangereden. 'Kunnen jullie met ze tweeen achterop?' uhmm jaa ik heb gister ook al bij die ander achterop gezeten dus waarom niet met ze 3e op zo'n ding. Nou we gingen zo hard dat me vast geknoopte sjaal van me kop vloog en we een stuk terug moesten rijden om die weer te pakken. Ik scheet m nu 70 kleuren. Zijn broer was, niet naar verwachtig, een rastafari die een eigen bar/club had en we hebben daar de hele avond rond gehangen en gechillt. Het meest moeilijke potje pool ooit gespeeld. Er waren twee kapotte stokken, 7 ballen en een tafel die scheef stond. Maarja we zijn toch nog beginners dus goed waren we sowieso niet.