Tanzania!
Blijf op de hoogte en volg Sanne
08 Mei 2015 | Tanzania, Iringa
Hoooooi
Heel even een kort verslag over Tanzania aangezien ik Tanzania al een maand uit ben. (Ik schaam me dood).
Tanzania begon voor ons met de aankomst van onze ouders. 11uur s'avonds kwamen ze aan dus de hele dag zitten wachten in het luxe hotel dat onze ouders geboekt hadden. Helemaal luxe in vergelijking met het hok waar we de avond daar voor hadden geslapen. Ik durfde amper op de spier witte lakens te gaan liggen, bang dat ik een afdruk zou achterlaten.. eerst maar ff douchen dus.. anders krijg ik niet eens een knuffel van me parents and sister! Hahaa
Het was zo ontzettend fijn om me ouders en me zusje te zien! Ik heb ze de hele tijd geknuffeld, haha. We zijn toen 1 nachtje met beiden families in Dar es Salaam gebleven en toen zijn wij naar Zanzibar gegaan. Daar zijn we met dolfijnen gaan zwemmen, hebben we forest walks gedaan, aapjes gezien, gesnorkeld en heeeel veel bij gekletst!
Toen kwam er een einde aan het bezoek.. en dat liep anders dan gedacht..
Avond van vertrek waren we als afscheid gezellig aan het eten in een restaurant in Dar es Salaam. We zouden daar opgehaald worden door de taxi en direct naar het vliegveld gaan. Nog alles volgens plan arriveerde te taxi 3 uur voor vertrek. Ik stap in, manya en mama, en papa wilden voorin gaan zitten toen er dus uit het niets een auto heel hard aan komt rijden, zijn schouderstas afpakt en papa op de straat sleurt.
Eind stand; tas weg, een flinke diepe wond in papa's arm, knieen liggen open en het vliegtuig vertrek over 2,5 uur!
Met wat azijn en schoon water geprobeerd de wond te ontsmetten maar het was te diepe wond. We moesten naar het ziekenhuis om het te laten hechten..
2 uur voordat het vliegtuig vertrekt! Eerst naar het ziekenhuis gereden en daar duurde het 1 uur om alle hechtingen te laten zetten. Vol in de stres met nog maar 1 uur voordat het vliegtuig zou gaan naar het vliegveld gereden. Op het vliegveld duwde de security me ouders al door de poortjes waarbij ik dramatisch in tranen riep; I need to say goodbyee!! Dus met de woorden; don't cry! kon ik in 1 sec afscheid nemen van me ouders..
Nou goed lekker dramatisch dus, het leek wel een film haha. Ik wilde heel graag wachten totdat mijn ouders in het vliegtuig zouden zitten en dat was maar beter ook want toen ik het vliegtuig hoorde opstijgen zag ik me moeder nog steeds achter de schermen heen en weer rennen om iemand te vinden die hun kon helpen.
Ik had al door dat ze het vliegtuig gemist hadden mij zij nog niet dus ik probeerde te seinen. In eerste instantie mag je op een vliegveld niet door de security lopen maarja dit is afrika..!? Dus hop door de poortjes om te zeggen dat ze met onze taxi mee konden rijden naar een hotel en daar alles konden regelen.
Uit eindelijk,1 uur snachts, zaten we in een hotel. Te veel gebeurt om echt te slapen..
Volgende ochtend hoorde we dat diezelfde avond nog me ouders naar Nederland konden vliegen. Die middag nog naar het politie bureau om aangifte te doen voor de verzekering. Dat was een bijzondere ervaring. Ten eerste de aangifte mislukte volledig. Mama had opgeschreven wat er was gebeurt en dit schreef de politie agent volledig over op zijn eigen papiertje. Vervolgens konden wij geen bevestiging van de aangifte krijgen. Dan moest het namelijk eerst getypt worden. "Oke.., kan je het dan voor ons typen?". "Nee dat kan niet, de typist is er niet". "Oke..., kan niet iemand anders het typen?" "Nee dat kan niet, de typist heeft de sleutel van de typ-kamer." "Grrrr.., mijn hemel doe even normaal, doe je dit expres? is dit een grap?" (dat vroeg ik niet echt maar dacht het wel).
Ondertussen werden er allemaal gevangenen naar binnen gebracht, zonder boeien of iets dergelijks, de een wat meer gewond dan de ander, en moesten ze op een rijtje gaan zitten. Een gevangene, waarvan de tenen recht omhoog stonden en bloed over zijn been liep, kreeg een doek naar zich toe geworpen om zijn eigen bloedspoor op te ruimen. Al hinkelend ging hij door dat politie bureau. Het was een bizar plaatje.. me vader gewond door beroving, die boef gewond door de politie, en de politie lachend naar de boef en stug + irritant naar ons toe. This is africa.
Enfin, s'avonds nog heel fijn met ze alle gegeten en 4 uur van te voren (je weet maar nooit ;)) naar het vliegveld gegaan. Inmiddels weet ik dat in Nederland de hechtingen er uit zijn gehaald en dat het nu goed gaat.
En toen waren Sas en ik weer met ze tweetjes! We bleven nog 1 dag in Dar es Salaam, maar hoefde daar niet echt langer te blijven dus zijn toen naar Tanga gegaan. De reis ging als volgd; Tanga, Moshi, Arusha, Ngorogor highlands, Iringa naar Mbeya en vanaf daar naar Malawi.
De grote steden in Tanzania vond ik niet zo leuk. Dar es Salaam was niets, omdat; nouja dat snap je wel, anders; scrol naar boven en begin op nieuw met lezen ;). Arusha was ook niet leuk. Het was een te drukke stad. Toen we uit de bus stapte stonden er 20 mannen om ons heen die dan van alles van je willen. Als je dan een rustig plekje probeerd te zoeken lopen ze allemaal achter je aan. 13 afgeschud maar met 7 gasten om ons heen zijn we naar ons guesthouse gelopen. Ik heb ze allemaal belachelijk gemaakt en uitgelachen om dit maar ergens is het niet grappig.
Tanga, Iringa en Moshi waren daar in tegen super leuk. Tanga konden we naar het strand. Iringa zaten we in een guesthouse waar voornamelijk alleen dove mensen werkten. Dit was super grappig want ze horen dus niet hoe hard ze je bord op tafel zetten of dat ze tijdens het vegen tegen van alles aan knallen en dat dat dus een takke herrie maakt.
We hebben ook nog een safari gedaan in Ruahe National park. Dat was zo vet! leuk want al vrij snel zagen we leeuwen. Eerst alleen een vrouwtje maar daarna ook een mannetje. Pff wat een machtige beesten zijn dat. We hebben ze een heel stuk kunnen volgen en ze stonden echt 2m van onze auto vandaan!
Hierna zijn we naar Mbeya gereisd om naar Malawi te gaan!
We hebben in Malawi trouwens onze terug tickets geboekt! 1 juni, om 14.55 om precies te zijn, ben ik weer in NL!!! Mixed feelings want ik ben gek op afrika geworden, maaaaaar ik heb ook ontzettend veel zin om iedereen weer te zien en te knuffelennn! Looking forward to it!
Doeii xx Sannie
Heel even een kort verslag over Tanzania aangezien ik Tanzania al een maand uit ben. (Ik schaam me dood).
Tanzania begon voor ons met de aankomst van onze ouders. 11uur s'avonds kwamen ze aan dus de hele dag zitten wachten in het luxe hotel dat onze ouders geboekt hadden. Helemaal luxe in vergelijking met het hok waar we de avond daar voor hadden geslapen. Ik durfde amper op de spier witte lakens te gaan liggen, bang dat ik een afdruk zou achterlaten.. eerst maar ff douchen dus.. anders krijg ik niet eens een knuffel van me parents and sister! Hahaa
Het was zo ontzettend fijn om me ouders en me zusje te zien! Ik heb ze de hele tijd geknuffeld, haha. We zijn toen 1 nachtje met beiden families in Dar es Salaam gebleven en toen zijn wij naar Zanzibar gegaan. Daar zijn we met dolfijnen gaan zwemmen, hebben we forest walks gedaan, aapjes gezien, gesnorkeld en heeeel veel bij gekletst!
Toen kwam er een einde aan het bezoek.. en dat liep anders dan gedacht..
Avond van vertrek waren we als afscheid gezellig aan het eten in een restaurant in Dar es Salaam. We zouden daar opgehaald worden door de taxi en direct naar het vliegveld gaan. Nog alles volgens plan arriveerde te taxi 3 uur voor vertrek. Ik stap in, manya en mama, en papa wilden voorin gaan zitten toen er dus uit het niets een auto heel hard aan komt rijden, zijn schouderstas afpakt en papa op de straat sleurt.
Eind stand; tas weg, een flinke diepe wond in papa's arm, knieen liggen open en het vliegtuig vertrek over 2,5 uur!
Met wat azijn en schoon water geprobeerd de wond te ontsmetten maar het was te diepe wond. We moesten naar het ziekenhuis om het te laten hechten..
2 uur voordat het vliegtuig vertrekt! Eerst naar het ziekenhuis gereden en daar duurde het 1 uur om alle hechtingen te laten zetten. Vol in de stres met nog maar 1 uur voordat het vliegtuig zou gaan naar het vliegveld gereden. Op het vliegveld duwde de security me ouders al door de poortjes waarbij ik dramatisch in tranen riep; I need to say goodbyee!! Dus met de woorden; don't cry! kon ik in 1 sec afscheid nemen van me ouders..
Nou goed lekker dramatisch dus, het leek wel een film haha. Ik wilde heel graag wachten totdat mijn ouders in het vliegtuig zouden zitten en dat was maar beter ook want toen ik het vliegtuig hoorde opstijgen zag ik me moeder nog steeds achter de schermen heen en weer rennen om iemand te vinden die hun kon helpen.
Ik had al door dat ze het vliegtuig gemist hadden mij zij nog niet dus ik probeerde te seinen. In eerste instantie mag je op een vliegveld niet door de security lopen maarja dit is afrika..!? Dus hop door de poortjes om te zeggen dat ze met onze taxi mee konden rijden naar een hotel en daar alles konden regelen.
Uit eindelijk,1 uur snachts, zaten we in een hotel. Te veel gebeurt om echt te slapen..
Volgende ochtend hoorde we dat diezelfde avond nog me ouders naar Nederland konden vliegen. Die middag nog naar het politie bureau om aangifte te doen voor de verzekering. Dat was een bijzondere ervaring. Ten eerste de aangifte mislukte volledig. Mama had opgeschreven wat er was gebeurt en dit schreef de politie agent volledig over op zijn eigen papiertje. Vervolgens konden wij geen bevestiging van de aangifte krijgen. Dan moest het namelijk eerst getypt worden. "Oke.., kan je het dan voor ons typen?". "Nee dat kan niet, de typist is er niet". "Oke..., kan niet iemand anders het typen?" "Nee dat kan niet, de typist heeft de sleutel van de typ-kamer." "Grrrr.., mijn hemel doe even normaal, doe je dit expres? is dit een grap?" (dat vroeg ik niet echt maar dacht het wel).
Ondertussen werden er allemaal gevangenen naar binnen gebracht, zonder boeien of iets dergelijks, de een wat meer gewond dan de ander, en moesten ze op een rijtje gaan zitten. Een gevangene, waarvan de tenen recht omhoog stonden en bloed over zijn been liep, kreeg een doek naar zich toe geworpen om zijn eigen bloedspoor op te ruimen. Al hinkelend ging hij door dat politie bureau. Het was een bizar plaatje.. me vader gewond door beroving, die boef gewond door de politie, en de politie lachend naar de boef en stug + irritant naar ons toe. This is africa.
Enfin, s'avonds nog heel fijn met ze alle gegeten en 4 uur van te voren (je weet maar nooit ;)) naar het vliegveld gegaan. Inmiddels weet ik dat in Nederland de hechtingen er uit zijn gehaald en dat het nu goed gaat.
En toen waren Sas en ik weer met ze tweetjes! We bleven nog 1 dag in Dar es Salaam, maar hoefde daar niet echt langer te blijven dus zijn toen naar Tanga gegaan. De reis ging als volgd; Tanga, Moshi, Arusha, Ngorogor highlands, Iringa naar Mbeya en vanaf daar naar Malawi.
De grote steden in Tanzania vond ik niet zo leuk. Dar es Salaam was niets, omdat; nouja dat snap je wel, anders; scrol naar boven en begin op nieuw met lezen ;). Arusha was ook niet leuk. Het was een te drukke stad. Toen we uit de bus stapte stonden er 20 mannen om ons heen die dan van alles van je willen. Als je dan een rustig plekje probeerd te zoeken lopen ze allemaal achter je aan. 13 afgeschud maar met 7 gasten om ons heen zijn we naar ons guesthouse gelopen. Ik heb ze allemaal belachelijk gemaakt en uitgelachen om dit maar ergens is het niet grappig.
Tanga, Iringa en Moshi waren daar in tegen super leuk. Tanga konden we naar het strand. Iringa zaten we in een guesthouse waar voornamelijk alleen dove mensen werkten. Dit was super grappig want ze horen dus niet hoe hard ze je bord op tafel zetten of dat ze tijdens het vegen tegen van alles aan knallen en dat dat dus een takke herrie maakt.
We hebben ook nog een safari gedaan in Ruahe National park. Dat was zo vet! leuk want al vrij snel zagen we leeuwen. Eerst alleen een vrouwtje maar daarna ook een mannetje. Pff wat een machtige beesten zijn dat. We hebben ze een heel stuk kunnen volgen en ze stonden echt 2m van onze auto vandaan!
Hierna zijn we naar Mbeya gereisd om naar Malawi te gaan!
We hebben in Malawi trouwens onze terug tickets geboekt! 1 juni, om 14.55 om precies te zijn, ben ik weer in NL!!! Mixed feelings want ik ben gek op afrika geworden, maaaaaar ik heb ook ontzettend veel zin om iedereen weer te zien en te knuffelennn! Looking forward to it!
Doeii xx Sannie
-
09 Mei 2015 - 15:04
Mily:
Wat een avontuur! Als je dit zo leest besef ik weer goed wat we allemaal meegemaakt hebben met die beroving. Maar we hebben het buiten dat heel fijn met elkaar gehad. Geweldig om je weer in mijn armen te sluiten en lekker bij te kletsen. Geniet nog van alle mooie indrukken en ik kijk met smart uit naar het weerzien! -
11 Mei 2015 - 10:25
Suze :
Lieve Sanne,
Gevaarlijk Afrika! Arme Klaus... gelukkig dat zijn arm goed genezen is. Dat was met recht een verblijf met een lach en een traan. Heftige emoties en dat vergeet je nooit meer! Daar kan inderdaad zo een film van gemaakt worden ;-)
Nog veel plezier en mooie ervaringen gewenst en doe voorzichtig.
lieve groet -
24 Mei 2015 - 02:40
Mo:
Wat een roteinde van zo'n leuke tijd! :o hopelijk gaat jullie vertrek soepeler...leuk om de eerste tips voor Tanzania te lezen. Wie weet volgend jaar :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
