Nog even wat er aan vooraf ging..

(Oktober, Nederland)

Vanaf het moment dat ik besloten had om naar Ghana te gaan voor me studie en daarna verder reizen met Sas.. fietste ik ‘regelmatig’ met een mega smile door Leiden heen.. ik ben zo blij en enthousiast om te gaan!! Ik vind het naast heel leuk, ook een beetje eng.. want in wat voor situatie gooi ik mezelf nu weer. De maand(en) voor vertrek had ik dan ook een beetje het gevoel dat me hele leven op zijn kop stond, want oh ik WIL nog zoveel doen voordat ik vertrek en ik MOET nog zoveel doen..

En Ogh jeeejtje, dan komt dat afscheid nemen. Dat vind ik dus helemaal, drie keer, niks. Bij alles; dit was je laatste keer uitgaan; dit was je laatste biertje in de kroeg; dit was je laatste keer dat je de HEMA inloopt, rechtstreeks naar het rek met je cheap-ass darkroasted koffie, om thuis vervolgens nog even te kunnen genieten van het laatste kopje koffie..
Ik krijg dan de gedachte; sjit Sann, waarom ga je naar landen waar je niks of niemand kent, alles onbekend is en van luxe weinig te bekennen is.. Waarom ga je in hemelsnaam ineens zo lang weg van al die leuke en lieve mensen..

hmm Jaaa ik wil ook gewoon heel graag reizen! Ben nieuwsgierig naar andere lande/steden etc, wil nieuwe dingen ontdekken en wil er van alles over leren. en je kan eenmaal niet beiden werelden tegelijk hebben!
Dus voor het komende half jaar; Afrika it is! En dan moeten er dingen geregeld worden.

Oktober was een maand van spanning en sensatie! Hahah Pfoe, ik heb spanningen moeten doorstaan de afgelopen weken maar ik kan zeggen dat ik me heb weten te redden! ;) Tentamens, onderzoeken schrijven, essays, dingen regelen voor de reis, prikken halen, mensen meeten, onzekerheden of je überhaupt wel weg kan gaan.. Ja echt waar.
Even had de HvA besloten dat niemand meer naar heel Afrika mocht..

Ja heel afrika, ik zal je eerst vertellen hoe groot Afrika is. Heeeeeeel groot. Nee serieus 30.244.050 vierkante meter.
En omdat er in 3 landen EBOLA zit, mocht ineens niemand meer weg.. Nou een korte week voordat ik zou vertrekken hoorde ik uiteindelijk dat ik toch weg mocht! Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest, haha.

Paar weken voor dit had ik problemen met me visum aanvragen. Als je gemakkelijk een visum wil krijgen zou ik niet Ghana als bestemming kiezen. Iedereen had ons ( Shareefa en mij) aangeraden om bij de aanvraag te zeggen dat we 2,5 maand op vakantie gingen en dus een toeristen visum wilden. Dus geen visum voor vrijwilligerswerk. Dus zo doende heb ik dat gedaan met twee reverences die in Ghana wonen.
Per ongeluk hebben die dus gezegd dat wij onderzoek gaan doen voor onze opleiding.
Dat vond de ambassade niet leuk om te horen.. dus op een ochtend word ik gebeld door een mevrouw van de ambassade die vroeg wat ik in Ghana zou gaan doen. Ik blijf bij mijn leugentje en vertel dat ik lekker op vakantie ga! Mevrouw vraagt “weet je het zeker mevrouw Vleeming?” Ik: “Jaa, ;ekker vakantie en rondreizen door Ghana!”. Mevrouw: “Bent u er niet van op de hoogte dat u een ONDERZOEK gaat doen in Ghana?” Ik: "......” (denkend: kut….. wat moet ik zeggennn!!) “uh onderzoek? Nou…”

Haha nouja uiteindelijk viel ik dus door de mand en eindige het gesprek resoluut met de woorden: “U gaat een officieel document uit Ghana regelen of u betaald opnieuw 60 euro voor je visum!”.

Officieel document regelen was geen optie meer want dat zou te lang duren dus die week erna weer opnieuw naar de ambassade om visum te regelen. Gelukkig was er iemand die ons heeft kunnen helpen en was het niet nodig nog een keer te betalen!

Dus uiteindelijk komt alles wel weer op zijn pootjes terecht, of hoe dat spreekwoord ook mag zijn en zit ik me hier prima te vermaken in Ghana!

Liefs Sannie

Wordt vervolgd!